Ο Τζέιμς ένιωθε ότι αποτύγχανε -όχι μόνο ως σύζυγος, αλλά και ως πατέρας. Ωστόσο, κάθε φορά που κρατούσε την Άννα στην αγκαλιά του, με τα μικροσκοπικά της χέρια να σφίγγουν το δάχτυλό του, ένιωθε μια ανανεωμένη αίσθηση σκοπού. “Θα βρούμε μια λύση”, έλεγε στον εαυτό του, αν και δεν ήταν πάντα σίγουρος για το πώς.
Με την πάροδο του χρόνου, τα πράγματα άρχισαν να θεραπεύονται. Βρήκαν μικρούς τρόπους να επανασυνδεθούν – ήσυχα δείπνα, κοινά γέλια για τα καμώματα της Άννας και κλεμμένες στιγμές που η ζωή δεν ήταν τόσο συντριπτική. Όταν η Σούζι ανακοίνωσε ότι ήταν ξανά έγκυος, ο Τζέιμς ένιωσε την ελπίδα να ανθίζει με έναν τρόπο που είχε χρόνια να νιώσει.