Όταν τελικά έφτασαν τα αποτελέσματα, ο Τζέιμς άνοιξε τον φάκελο με τρεμάμενα χέρια. Το χαρτί μέσα επιβεβαίωσε αυτό που έπρεπε να γνωρίζει από την αρχή: το μωρό ήταν δικό του. Η διαφορά στο χρώμα των μαλλιών οφειλόταν απλώς σε ένα υπολειπόμενο γονίδιο, κάτι που ούτε εκείνος ούτε η Σούζι είχαν προβλέψει.
Η ανακούφιση τον πλημμύρισε, ακολουθούμενη από ένα κύμα λύπης. Κοίταξε τη Σούζι, η οποία καθόταν σιωπηλή, με την έκφρασή της δυσανάγνωστη. “Λυπάμαι”, είπε απαλά. “Έπρεπε να σε είχα εμπιστευτεί” Τα μάτια της Σούζι γέμισαν δάκρυα, αλλά έγνεψε. “Και οι δύο κάναμε λάθη”, παραδέχτηκε. “Ας προχωρήσουμε μπροστά”