Η Σούζι χαμογελούσε πιο συχνά, με το πρόσωπό της να λάμπει από ενθουσιασμό. Περνούσαν τα Σαββατοκύριακα διακοσμώντας το παιδικό δωμάτιο, διπλώνοντας μικροσκοπικά ρούχα και φανταζόμενοι το μέλλον. Για πρώτη φορά μετά από χρόνια, ο Τζέιμς ένιωθε ότι κινούνταν προς την ίδια κατεύθυνση. “Όλα θα πάνε καλά”, σκέφτηκε.
Η ημέρα του τοκετού ήταν ένα μείγμα νεύρων και ενθουσιασμού. Ο Τζέιμς κρατούσε το χέρι της Σούζι καθώς έμπαιναν στο νοσοκομείο, με την Άννα να χοροπηδάει δίπλα τους. “Θα έρθει το μωρό τώρα;” Ρώτησε με ανυπομονησία η Άννα. Ο Τζέιμς γέλασε. “Σύντομα, γλυκιά μου. Λίγο ακόμα”