Ο τοκετός ήταν μακρύτερος και πιο δύσκολος από ό,τι αναμενόταν. Ο Τζέιμς παρακολουθούσε με αγωνία τις νοσοκόμες που έτρεχαν τριγύρω, με τα πρόσωπά τους σφιγμένα. Όταν τελικά έφτασε το μωρό, η Σούζι ήταν χλωμή και αδύναμη, μόλις και μετά βίας μπορούσε να κρατήσει τα μάτια της ανοιχτά. “Χρειάζεται ξεκούραση”, τον διαβεβαίωσε η νοσοκόμα. “Το μωρό είναι μια χαρά”
Η αίθουσα τοκετού μύριζε έντονα και αποστειρωμένα, το απαλό μπιπ των μόνιτορ ήταν ο μόνος ήχος που διέσχιζε την ησυχία. Η Άννα δίστασε στο κατώφλι, κρατώντας το λούτρινο κουνέλι που είχε φέρει ως δώρο για τη μικρή της αδελφή. Η νοσοκόμα χαμογέλασε ευγενικά και έσκυψε στο επίπεδό της.