Ο Νέιθαν έβαλε μπροστά του τον φορητό υπολογιστή του, συνδεδεμένο με τις κάμερες που είχε εγκαταστήσει νωρίτερα. Τα χέρια του έτρεμαν ελαφρώς καθώς πάτησε το κουμπί λειτουργίας, κοιτάζοντας το άδειο νεκροτομείο από την άνεση του αυτοκινήτου του.
Η καρδιά του Νέιθαν χτύπησε γρήγορα καθώς περνούσε από τις καταγραφές. Ο θόρυβος γινόταν όλο και πιο δυνατός, προερχόμενος από κάπου μέσα από το νεκροτομείο. Τα δάχτυλά του έτρεμαν καθώς έκανε κλικ σε κάθε κάμερα, ελπίζοντας απεγνωσμένα για κάποιο σημάδι, κάτι που θα αποδείκνυε ότι δεν το φανταζόταν απλώς.
Και τότε, σε μια από τις οθόνες, είδε μια κίνηση. Η βαριά πόρτα έτριξε καθώς μετακινήθηκε μόνη της, σπιθαμή προς σπιθαμή. Η ανάσα του Νέιθαν κόπηκε. Τι στο διάολο είναι αυτό; σκέφτηκε, με τα μάτια του ορθάνοιχτα. Αυτό που είδε στη συνέχεια τον έκανε να παγώσει από τρόμο.