Κάθισε στο γραφείο, με την πλάτη του να πονάει από την πολύωρη ορθοστασία και τις μετακινήσεις. Το δωμάτιο έμοιαζε παράξενα ακίνητο, εκτός από το βουητό των φθοριστικών φώτων πάνω του. Ο Νέιθαν τεντώθηκε, προσπαθώντας να διώξει την κούραση. Ήταν απλώς άλλη μια νύχτα, άλλος ένας γύρος αναμονής.
Η υπηρεσία στο νεκροτομείο δεν ήταν περίπλοκη. Καθόσουν, περίμενες και ήσουν έτοιμος αν κάποιος χρειαζόταν εξοπλισμό ή αν έφτανε ένα νέο πτώμα. Προς το παρόν, δεν υπήρχε τίποτα άλλο να κάνεις παρά να παρακολουθείς το ρολόι να χτυπάει αργά. Ο Νέιθαν άφησε έναν αναστεναγμό, βυθίστηκε πιο βαθιά στην καρέκλα, με τα βλέφαρά του βαριά.