Ενώ η Salazar έχτιζε μια σχέση με τον Buck, οι συνάδελφοί της δεν καταλάβαιναν πώς μπορούσε να εξυπηρετεί συνεχώς τον πιο δύσκολο πελάτη τους με ένα χαμόγελο στο πρόσωπό της. Κάθε μέρα τον υποδεχόταν με ενθουσιασμό. Δεν είχε στο μυαλό της την ίδια εικόνα γι’ αυτόν που είχαν οι άλλοι. Μερικές φορές μάλιστα της χαμογελούσε κι εκείνος.
Ο Μπακ δεν ήταν ο μόνος τακτικός πελάτης του Luby’s, αλλά η πολύχρωμη προσωπικότητά του τον ξεχώριζε από τους άλλους. Μετά από επτά χρόνια που ερχόταν κάθε μέρα για μεσημεριανό γεύμα, όλοι πρόσεξαν αμέσως όταν μια μέρα δεν ήρθε. Ακόμα και οι υπάλληλοι που θα ήθελαν να τον αποφύγουν. Κανείς δεν ανησύχησε πραγματικά – εκτός από τον Σάλαζαρ..