Ο Ρόμπερτ πάγωσε, κοιτάζοντας έξω από το παράθυρο, καθώς η Νάταλι κινήθηκε προς το αυτοκίνητό του, με μια τσάντα περασμένη στον ώμο της. Το στήθος του σφίχτηκε. “Τι κάνει;” ψιθύρισε. Πριν προλάβει να το επεξεργαστεί, ο κινητήρας του αυτοκινήτου βρόντηξε, ξαφνιάζοντάς τον. Δεν συναντούσε κανέναν – έφευγε.
Η συνειδητοποίηση χτύπησε τον Ρόμπερτ σαν γροθιά – η Νάταλι, η γυναίκα που είχαν προσπαθήσει να βοηθήσουν, έκλεβε το αυτοκίνητό του. Στεκόταν στο γκαράζ, με το ένστικτό του να του φωνάζει ότι έπρεπε να τους είχε εμπιστευτεί από την αρχή. Μια πικρή ανατριχίλα τον διαπέρασε καθώς τα κόκκινα πίσω φώτα εξαφανίζονταν στο σκοτάδι.