Μια μέρα, ο κ. Άντερσον ανέφερε ότι είχε παρατηρήσει το έντονο ενδιαφέρον της Σίντι για την ιστορία. Δεν ήταν μόνο οι λέξεις, ήταν η παρατήρησή του που ένιωθε ιδιαίτερη για τη Sindy. Ένιωθε σαν να έβλεπε πέρα από τη μαθήτρια μέσα της, σαν να είχε έναν ιδιαίτερο δεσμό με το παρελθόν που ούτε η ίδια δεν γνώριζε.
Καθώς εκτυλίσσονταν οι εβδομάδες, η σιωπηλή σύνδεσή τους βάθαινε. Υπήρχαν στιγμές και ματιές που υποδήλωναν ένα κοινό μυστικό. Ένιωθε σαν ο κ. Άντερσον να αναγνώριζε κάτι στη Σίντι που ούτε η ίδια δεν είχε ανακαλύψει ακόμα για τον εαυτό της. Κάθε μάθημα ιστορίας έμοιαζε να τους φέρνει πιο κοντά σε μια ανομολόγητη αλήθεια.