Η Sindy ήταν αισιόδοξη αλλά και νευρική για την επόμενη χρονιά στο λύκειο. Ήθελε πραγματικά να καλυτερέψουν τα πράγματα, αλλά τα προβλήματα στο σπίτι την δυσκόλευαν. Στο σχολείο, προσπαθούσε να είναι το ίδιο αισιόδοξη με τη φίλη της Έιμι, αλλά βαθιά μέσα της εξακολουθούσε να είναι αβέβαιη και ανασφαλής.
Το σχολείο δεν ήταν το ασφαλές μέρος που ήλπιζε η Σίντι ότι θα ήταν. Αν και αγαπούσε τα μαθήματα ιστορίας του κ. Άντερσον, όπου οι ιστορίες του παρελθόντος της φαίνονταν αληθινές, η βιολογία ήταν μια διαφορετική ιστορία. Κάθε μάθημα και κάθε διαγώνισμα την έκανε να νιώθει ότι έχανε μια μάχη. Δεν είχε σπάσει ακόμα τον κώδικα, όπως δεν μπορούσε ακόμα να βγάλει νόημα στη ζωή της.