Το ένστικτο του Πάτρικ ήταν οξύ, ακονισμένο από τα χρόνια που δίδασκε στα παιδιά να είναι σε εγρήγορση. Μια μέρα, αποφάσισε να στήσει μια παγίδα. Προς έκπληξή του, εντόπισε μια φιγούρα με σκούρα κουκούλα και τζιν να κατευθύνεται προς τη βεράντα του, αλληθωρίζοντας στο φως του ήλιου.
Η φιγούρα σταμάτησε, κοιτάζοντας γύρω της για να βεβαιωθεί ότι δεν την παρακολουθούσε κανείς, πριν αρπάξει γρήγορα ένα πακέτο που είχε μείνει δίπλα στην εξώπορτα. Η καρδιά του Πάτρικ χτύπησε δυνατά καθώς παρατηρούσε τον κλέφτη. Αν και οι κινήσεις του κλέφτη ήταν σκόπιμες, υπήρχε μια άκρη βιαστικής απελπισίας. Ο Πάτρικ ήξερε ότι έπρεπε να δράσει γρήγορα.