Ο Έντι παρακολούθησε τον Χέιζ να απομακρύνεται, με τη μορφή του να καταπίνεται σταδιακά από την πολυάσχολη, χαοτική ατμόσφαιρα του τμήματος. Καθώς ο Έντι καθόταν μόνος του στον χώρο αναμονής, άκουγε τα μουρμουρητά άλλων ανθρώπων γύρω του, οι φωνές τους γεμάτες εκκλήσεις για επιείκεια.
Ο Έντι ήταν ένας αδύνατος, κουρελιασμένος άντρας, με τα ρούχα του φθαρμένα και βρώμικα από τη ζωή στους δρόμους. Το άγχος ήταν εμφανές στο ανήσυχο πρόσωπό του και στα συσπασμένα μάτια του, που κοιτούσε συνεχώς γύρω του.