Όταν επιτέλους της επετράπη να γυρίσει, ο Πολ στεκόταν στο σαλόνι με έναν όμορφο πίνακα ζωγραφικής. Ήταν ένα αριστούργημα που είχε ζωγραφίσει ο ίδιος. Στον καμβά υπήρχε μια ζωγραφισμένη εκδοχή της πιο όμορφης γαμήλιας φωτογραφίας τους. Η Σάρλοτ ήξερε ότι ο Πολ ήταν καλός ζωγράφος, αλλά το γεγονός ότι είχε φτιάξει μόνος του αυτόν τον πίνακα… Ήταν φανερό ότι είχε βάλει πολλή δουλειά και αγάπη.
Τα χρόνια πέρασαν θολά. Ο Paul και η Charlotte ήταν ευτυχισμένοι στο γάμο τους. Οι δύο γιοι τους μεγάλωσαν, έφυγαν από το σπίτι και δημιούργησαν τις δικές τους οικογένειες. Η Σάρλοτ ήταν περισσότερο από ικανοποιημένη με την ήσυχη ζωή της, ακόμα κι αν δεν συνέβαινε ποτέ τίποτα πραγματικά συναρπαστικό. Μια σταθερά μέσα σε όλα αυτά ήταν ο απλός πίνακας που είχε φτιάξει ο Paul για εκείνη, ο οποίος συνέχισε να κρέμεται περήφανα στον τοίχο του σαλονιού τους δεκαετία με τη δεκαετία.