Έκανε μια γκριμάτσα, σαν το μυστικό να τον πονούσε τόσο πολύ όσο και η αρρώστια που κατέστρεφε το σώμα του. “Δεν ήθελα… να σε πληγώσω… να σε χάσω…”
Οι σφυγμοί της Σάρλοτ επιταχύνθηκαν, ακόμα κι όταν χάιδεψε καθησυχαστικά το μάγουλό του. “Είμαι εδώ. Δεν πάω πουθενά”, καθησύχασε, μια υπόσχεση που σκόπευε να κρατήσει. Τα μάτια του Πολ έλαμψαν από ανακούφιση και λύπη. “Αγάπη μου… συγχώρεσέ με…”.