Τα χέρια της Σάρλοτ έτρεμαν καθώς τελείωνε την ανάγνωση του γράμματος, ενώ δάκρυα έτρεχαν στα μάγουλά της. Είχε πλημμυρίσει από συναισθήματα – θλίψη, ανακούφιση, νοσταλγία, αλλά πάνω απ’ όλα αγάπη. Αυτό το τελευταίο δώρο από τον Πολ ήταν μια απόδειξη της αφοσίωσης και της φροντίδας του γι’ αυτήν, ακόμη και κατά την απουσία του.
Σφίγγοντας το γράμμα στην καρδιά της, η Σαρλότ ψιθύρισε “Σ’ ευχαριστώ, αγάπη μου” στο αεράκι, ελπίζοντας ότι τα λόγια της θα έφταναν με κάποιον τρόπο σε εκείνον. Ήξερε τότε ότι παρά τα μυστικά και τις σιωπές, αυτό που εκείνη και ο Πολ είχαν μοιραστεί ήταν αληθινό. Ο δεσμός τους παρέμενε αδιάσπαστος.