Με κάθε εποχή που περνούσε, η θλίψη της Σάρλοτ σταδιακά υποχώρησε. Διένειμε μέρος των χρημάτων σε σκοπούς που ήταν κοντά στην καρδιά του Paul – βοηθώντας τα ζώα και υποστηρίζοντας μουσεία τέχνης. Πήγε επίσης ένα ταξίδι που ονειρευόταν από καιρό, κάνοντας νέες αναμνήσεις, αν και εξακολουθούσε να κουβαλάει τον Paul στην καρδιά της.
Καθώς περνούσε ο καιρός, η Σάρλοτ βρήκε γαλήνη και σκοπό, ευγνώμων για τη μακρά και όμορφη ζωή που είχαν μοιραστεί με τον Πολ. Το τελευταίο του δώρο της είχε δώσει ελπίδα, ασφάλεια και επιβεβαίωση. Θα της έλειπε πάντα, αλλά ήξερε ότι κάποια μέρα θα ξαναβρεθούν. Μέχρι τότε, θα ζούσε ευτυχισμένη, θερμαινόμενη και εποπτευόμενη από τη διαρκή αγάπη του συζύγου της.