Κρυμμένοι, ο Άνταμ και η ομάδα του παρακολουθούσαν τους πειρατές μέσα από ένα μικρό κενό. Περίμεναν την κατάλληλη στιγμή για να δράσουν, στήνοντας την παγίδα με σχολαστική προσοχή. Οι πειρατές, απορροφημένοι πλέον πλήρως από τα λάφυρά τους, αγνοούσαν όλο και περισσότερο τον επικείμενο κίνδυνο.
Η προσοχή τους χάθηκε σε μια θάλασσα απληστίας, και κάθε γυαλιστερή συσκευή θόλωνε περισσότερο την κρίση τους. Οι φωνές τους, χαμηλόφωνες αλλά ενθουσιασμένες, αντηχούσαν στο αμπάρι καθώς συζητούσαν για το απροσδόκητο τζακ ποτ τους. Αγνοώντας εντελώς ότι κάθε τους λέξη κρυφάκουγε ο Άνταμ και η ομάδα του.