Τα μάτια του καπετάνιου Αράλ στένεψαν, αντιλαμβανόμενος την αποφασιστικότητα στη στάση του Άνταμ. Με κάθε δευτερόλεπτο που περνούσε, το βάρος της στιγμής εντεινόταν. Το πλήρωμα του Άνταμ, κρυμμένο αλλά άγρυπνο, κράτησε την αναπνοή του, έτοιμο να δράσει στο σήμα του.
Με την απειλή όπλου, η φωνή του Άνταμ ήταν ήρεμη και ελεγχόμενη καθώς μιλούσε. “Μπορώ να σας οδηγήσω στο πιο πολύτιμο φορτίο του πλοίου”, πρότεινε, με τη φωνή του να διανθίζεται με μια υποψία προσποιητής υποταγής, ώστε να κερδίσει χρόνο και να μειώσει την επιφυλακή τους.