Τα μάτια του καπετάνιου Αράλε στένεψαν, η καχυποψία και η απληστία πολεμούσαν μέσα του. Η υπόσχεση για πολύτιμα λάφυρα ήταν δελεαστική, αλλά το ένστικτό του τον προειδοποιούσε για πιθανή εξαπάτηση. Μετά από μια στιγμή έντασης, έγνεψε, συμφωνώντας να ακολουθήσει τον Άνταμ, αλλά κρατώντας το όπλο του στραμμένο πάνω του.
Ο Άνταμ προηγήθηκε, περνώντας μέσα από τον λαβύρινθο των εμπορευματοκιβωτίων του πλοίου. Κάθε βήμα ήταν σκόπιμο, οδηγώντας τους βαθύτερα στην παγίδα του. Διατήρησε έναν σταθερό ρυθμό, χωρίς να προδίδει τίποτα, ενώ είχε έντονη επίγνωση κάθε ήχου και κάθε σκιάς.