Τα μάτια του Μάρτιν έπεσαν στην ένδειξη. “Δεκαπέντε λεπτά, πάνω κάτω”, απάντησε, πιάνοντας την άκρη της κονσόλας. “Αλλά αυτό είναι πολύς χρόνος με αυτούς να προσπαθούν να περάσουν με νύχια και με δόντια μέσα από το τρένο. Πρέπει να τους εμποδίσουμε να πλησιάσουν αυτό το δωμάτιο ή το θησαυροφυλάκιο”
Ο Ίθαν ισορρόπησε, με το σαγόνι του να σφίγγεται καθώς κοίταζε πίσω προς το διάδρομο. “Και αν καταφέρουν να περάσουν;” ρώτησε. “Θα σιγουρευτούμε ότι δεν θα το κάνουν”, είπε ο Μάρτιν με αποφασιστικότητα. Πήρε ένα κλειδί από την εργαλειοθήκη που ήταν τοποθετημένη στον τοίχο και το έδωσε στον Ίθαν.