Ο Ίθαν γρύλισε αναγνωρίζοντας το γεγονός, σέρνοντας ένα μεταλλικό κιβώτιο στη θέση του μπροστά στην πόρτα. “Αυτό θα τους καθυστερήσει”, είπε. Ένα στατικό σφύριγμα διαπέρασε τον ασύρματο. “Ίθαν Με ακούς;” Ρώτησε ο Μάρτιν, ρυθμίζοντας τον επιλογέα. Γύρισε τα κουμπιά απεγνωσμένα, αλλά η μόνη απάντηση ήταν λευκός θόρυβος.
Το στομάχι του βούλιαξε. “Ένας παρεμβολέας”, μουρμούρισε, με τη συνειδητοποίηση να τον κυριεύει. Οι κλέφτες κλιμακώνονταν, έκοβαν την επικοινωνία και έσφιγγαν τον έλεγχό τους στο τρένο. Η σκέψη ότι ο Ίθαν θα τους αντιμετώπιζε μόνος του τον ανατρίχιασε.