Ο Ίθαν ακούμπησε στην κονσόλα του μηχανοστασίου, με τα μάτια του καρφωμένα στον Μάρτιν, ο οποίος έτρεχε στις οθόνες με αυξανόμενη βιασύνη. “Προσπαθούν να χωρίσουν τα βαγόνια”, μουρμούρισε ο Μάρτιν, βλέποντας τους κλέφτες να σφυροκοπούν τους συνδέσμους που συνέδεαν το βαγόνι 3 με το βαγόνι 2. “Αν τα καταφέρουν, τελειώσαμε. Χάνουμε το θησαυροφυλάκιο και το φρενάρισμα γίνεται σχεδόν αδύνατο”
Ο Ίθαν συνοφρυώθηκε, πιάνοντας την άκρη της κονσόλας. “Τότε πώς θα τους σταματήσουμε από εδώ Το να τρέξουμε εκεί έξω δεν είναι ακριβώς επιλογή” Τα δάχτυλα του Μάρτιν αιωρούνταν πάνω από τα χειριστήρια, ενώ στο μυαλό του σχηματιζόταν ένα σχέδιο.