Την ώρα που ο Μάρτιν ολοκλήρωσε τους ελέγχους πριν από την αναχώρηση, ο Ήθαν έφτασε, με την παρουσία του τόσο αξιόπιστη όσο και η ανατολή του ήλιου. “Καλημέρα, Μάρτιν”, είπε, ανεβαίνοντας στο ταξί και βολευόμενος στη θέση του. Ο Ίθαν είχε ενταχθεί στο πλήρωμα πριν από δύο χρόνια, αλλά δούλευαν μαζί σαν ρολόι.
“Έτοιμος να ξεκινήσουμε;” Ο Μάρτιν χαμογέλασε, τραβώντας το μοχλό του γκαζιού. “Πάντα.” Το τελευταίο πράσινο φως από τον πύργο ελέγχου σηματοδότησε την αναχώρησή τους, και το εμπορευματικό τρένο ξεκίνησε το σταθερό ταξίδι του στον κόσμο του ξύπνιου.