Η καρδιά της Σούζαν χτυπούσε δυνατά στο στήθος της καθώς προσπαθούσε να βγάλει νόημα από τις αποσπασματικές και ασύνδετες περιγραφές της Λίλι. Η φωνή του μικρού κοριτσιού, που έτρεμε από ένα μείγμα φόβου και πείνας, έκανε τα ένστικτα της Σούζαν να φουντώσουν από ανησυχία.
Καθώς προσπαθούσε να αποσπάσει περισσότερες πληροφορίες από τη Λίλι, ένας αμυδρός, απόκοσμος ήχος ακούστηκε στο τηλέφωνο – ένας ήσυχος, ανησυχητικός θόρυβος που φαινόταν σχεδόν απόκοσμος στην αιφνιδιαστικότητά του. Ο ήχος ήταν τόσο απαλός που θα μπορούσε εύκολα να μην τον ακούσει κανείς, αλλά τα εκπαιδευμένα αυτιά της Σούζαν ανίχνευσαν τον ανησυχητικό θόρυβο, στέλνοντας μια ανατριχίλα στη σπονδυλική της στήλη.
“Λίλι, είναι κανείς άλλος στο σπίτι μαζί σου;” Η φωνή της Σούζαν, συνήθως ήρεμη και σταθερή, είχε τώρα μια έντονη επείγουσα χροιά. Το μυαλό της έτρεχε, προσπαθώντας να συνθέσει τη σημασία του μυστηριώδους τηλεφωνήματος.