Ο Τζάκσον και ο Μαρτίνεζ κοίταξαν ο ένας τον άλλον με ανησυχία, κινούμενοι απαλά προς το μέρος της για να μην την τρομάξουν περισσότερο. Κρατούσε σφιχτά στο στήθος της ένα ξεθωριασμένο αρκουδάκι, με το μικροσκοπικό της σώμα να τρέμει μέσα στις σκιές.
Δεν μίλησε, αλλά τους κοίταξε με ένα μείγμα ανακούφισης και τρόμου. “Γεια σου, Λίλι”, είπε απαλά ο Τζάκσον, γονατίζοντας στο επίπεδό της. “Είμαστε εδώ για να βοηθήσουμε. Είσαι καλά;”