Η καρδιά του Νόλαν σφυροκοπούσε στα πλευρά του, καθώς το ουρλιαχτό του αρκτικού ανέμου έσκιζε τα αυτιά του. Μέσα από τα παγωμένα γυαλιά είδε μια κινούμενη σκιά να σέρνεται στον παγωμένο ορίζοντα. Δεν υπήρχε χρόνος να σκεφτεί. Το ένστικτο του έλεγε να τρέξει, αλλά τα πόδια του έμειναν καθηλωμένα στη θέση τους.
Ένας τεράστιος βρυχηθμός έσπασε την παγωμένη σιωπή, αντηχώντας στην απέραντη τούνδρα. Πανικός έτρεξε στις φλέβες του Νόλαν όταν συνειδητοποίησε ότι ο όγκος της λευκής γούνας ήταν μια πολική αρκούδα, τεράστια και απειλητική. Τον κοίταξε στα μάτια, με την αναπνοή της να ανεβαίνει σε ένα δυσοίωνο σύννεφο.
Προσπάθησε να απομακρυνθεί, αλλά οι μπότες του γλίστρησαν στον ολισθηρό πάγο. Καθώς έπεφτε προς τα πίσω, αβοήθητος και εκτεθειμένος, η αρκούδα σηκώθηκε και ξεπρόβαλε πάνω του σαν φάντασμα της μοίρας. Έψαξε τον ασύρματο, αλλά η πατούσα του πλάσματος τον έκανε αμέσως κομμάτια.