Αυτή η απόφαση έθεσε σε κίνηση μια αλυσίδα γεγονότων που δεν θα ξεχνούσε ποτέ. Ένιωσε το πρώτο τρέμουλο κάτω από τις μπότες του, απορρίπτοντάς το ως μια καθίζηση του πάγου. Όταν όμως ακολούθησε ένας δεύτερος, βαρύτερος κρότος, οι αισθήσεις του Νόλαν οξύνθηκαν. Μακριά από το κυματιστό σκοτάδι, είδε μια ογκώδη μορφή. Το στομάχι του συσπάστηκε από τη συνειδητοποίηση: μια πολική αρκούδα.
Ο Νόλαν γνώριζε πολύ καλά τη φήμη αυτών των κορυφαίων θηρευτών, φημισμένων για την αγριότητα και την πονηριά τους. Με την καρδιά του να χτυπάει δυνατά, ανάγκασε τον εαυτό του να αναπνεύσει ομοιόμορφα. Το τρέξιμο ήταν αυτοκτονία σε αυτή την ολισθηρή επιφάνεια. Αντ’ αυτού, έστριψε αργά στο πλάι, ελπίζοντας ότι η αρκούδα θα έχανε το ενδιαφέρον της και θα απομακρυνόταν.