Σε κλάσματα δευτερολέπτου, η Τζένη αποφάσισε να κάνει το ίδιο. Αθόρυβα, έπιασε το τηλέφωνό της, κρυμμένο στην τσάντα της. Με τρεμάμενα χέρια, ενεργοποίησε την κάμερα, φροντίζοντας να τη στρέψει διακριτικά, ώστε να μην το προσέξει ο αστυνομικός. Έπρεπε να απαθανατίσει ό,τι επρόκειτο να συμβεί.
Ο αστυνομικός πλησίασε ξανά το αυτοκίνητό της, με την έκφρασή του αυστηρή και ανυποχώρητη. Η Τζένη ένιωθε την ένταση να αυξάνεται. Καθώς έφτασε στο παράθυρό της, το χέρι του πετάχτηκε έξω, πιάνοντας σταθερά το χέρι της. Αιφνιδιασμένη από αυτή την ξαφνική επιθετικότητα, έβγαλε μια δυνατή κραυγή. “Είπα, βγες έξω από το αυτοκίνητο!” γαύγισε, με τη φωνή του να διανθίζεται από ανυπομονησία και εξουσία. Ήταν φανερό ότι δεν επρόκειτο να δεχτεί το “όχι” ως απάντηση. Με την κάμερα του ταμπλό απενεργοποιημένη, θεώρησε ότι μπορούσε να χρησιμοποιήσει άλλες μεθόδους για να την κάνει να συνεργαστεί.