“Σας είδα να στρίβετε εκεί πίσω, κυρία μου. Έχετε πιει απόψε;” Η ακτίνα του φακού του αστυνομικού ήταν έντονη, φωτίζοντας κατευθείαν το πρόσωπό της. “Όχι, κύριε, δεν έχω πιει”, απάντησε η Τζένη, “απλώς ήμουν λίγο αφηρημένη ρυθμίζοντας τον ασύρματο. Συγγνώμη, δεν θα ξανασυμβεί” Προσέφερε το πιο ζεστό χαμόγελο που μπορούσε να συγκεντρώσει.
Συνήθως, αυτό το χαμόγελο έκανε θαύματα για εκείνη- είχε γοητεύσει πολλούς άντρες στο παρελθόν και είχε βασιστεί συχνά σε αυτό. Αλλά αυτή τη φορά, η κατάσταση ήταν διαφορετική. Ο αξιωματικός έδειχνε να μην πείθεται, χωρίς να ανταποδίδει τη φιλική της συμπεριφορά. Έλεγξε τα έγγραφά της με τέτοια ένταση που τα νεύρα της Τζένης άρχισαν να τσακίζονται. Τι συνέβαινε