Το πορτμπαγκάζ άνοιξε αργά, τρίζοντας ελαφρά. Τα μάτια του αξιωματικού άνοιξαν καθώς είδε το περιεχόμενό του. Το μπαούλο ήταν γεμάτο με αντίγραφα ιστορικών αντικειμένων που χρησιμοποιούσε για να ζωντανέψει την ιστορία στους μαθητές της. Υπήρχαν ψεύτικα νομίσματα αντίκες, πάπυροι, ακόμα και μια μακέτα ενός παλιομοδίτικου πιστολιού – εργαλεία που χρησιμοποιούσε για να κάνει τα μαθήματά της πιο ελκυστικά και διαδραστικά.
Ωστόσο, η αντίδραση του αξιωματικού δεν ήταν αυτή που περίμενε. Τα μάτια του έλαμπαν από ένα μείγμα έκπληξης και κάτι που έμοιαζε με απληστία. “Τι έχουμε εδώ;” μουρμούρισε, περισσότερο στον εαυτό του παρά στην Τζένη. Έβαλε το χέρι του μέσα, χειριζόμενος τα αντικείμενα με μια αίσθηση ιδιοκτησίας που προκάλεσε ανατριχίλα στην Τζένη. Βλέποντας τη μεταλλική κάννη του πιστόλι-αντίγραφο του φλιντοκλειδιού να αστράφτει στο φεγγαρόφωτο, τα μάτια του αξιωματικού έλαμψαν από συναγερμό. “Είναι αληθινό αυτό το όπλο;” απαίτησε.