Ο αστυνομικός σοβαρεύτηκε. “Αυτά πρέπει να είναι αρκετά πολύτιμα”, είπε. “Πώς κάποιος σαν εσάς βρίσκει τόσο ακριβά αντικείμενα;” Οι σκέψεις της Τζένης έτρεχαν. Ο αξιωματικός υπονοούσε ότι εκείνη, μια καθηγήτρια ιστορίας, είχε κλέψει αυτά τα υλικά, υποθέτοντας ότι ήταν πολύτιμα αντικείμενα. Ο παραλογισμός της κατάστασης θα ήταν για γέλια, αν δεν ήταν τόσο τρομακτικός.
Οι παλάμες της Τζένης έγιναν υγρές καθώς πάσχιζε να διατηρήσει την ψυχραιμία της κάτω από το κατηγορηματικό βλέμμα του αστυνομικού. Ο νυχτερινός αέρας ένιωθε βαρύς γύρω τους, μεταφέροντας την αμυδρή μυρωδιά πεύκου από το κοντινό δάσος, μια έντονη αντίθεση με την ένταση που επικρατούσε ανάμεσά τους. Αυτό ήταν λάθος σε πολλά επίπεδα. Πότε θα συνειδητοποιούσε ότι εκείνη δεν έκανε τίποτα κακό Γιατί της φερόταν σαν να ήταν εγκληματίας