Η καρδιά της Τζένης συνέχισε να χτυπάει δυνατά καθώς παρακολουθούσε κάθε κίνηση του αξιωματικού. Ο νυχτερινός αέρας ήταν βαρύς και το απομονωμένο κομμάτι του δρόμου φαινόταν πιο έρημο από ποτέ. Ο αμφισβητικός τόνος του αστυνομικού, ο τρόπος που παρακολουθούσε κάθε της κίνηση, όλα αυτά έμοιαζαν τόσο δυσανάλογα για έναν απλό έλεγχο κυκλοφορίας.
Ξαφνικά, το βλέμμα του μετατοπίστηκε από εκείνη στο πίσω μέρος του αυτοκινήτου της. “Κυρία μου, θα πρέπει να ανοίξετε το πορτμπαγκάζ σας”, είπε, με τη φωνή του να φέρει έναν αέρα εξουσίας που δεν άφηνε πολλά περιθώρια για αντιρρήσεις. Το μυαλό της Τζένης έτρεχε. Τι θα μπορούσε να ψάχνει Δεν είχε τίποτα να κρύψει, όμως το αίτημα της φάνηκε παρεμβατικό και αδικαιολόγητο.