Ο αστυνομικός, ωστόσο, ήταν αμείλικτος. Την έσπρωξε στο πίσω μέρος του περιπολικού του, αγνοώντας τις διαμαρτυρίες της. Το παγωμένο μέταλλο των χειροπέδων δάγκωσε τους καρπούς της. Η Τζένη ανατρίχιασε, νιώθοντας ένα κύμα κλειστοφοβίας να την πλησιάζει με κάθε κλικ που σφράγιζε τη μοίρα της μέσα στα στενά όρια του κλουβιού στο πίσω κάθισμα. Οι κραυγές της Τζένι αντηχούσαν στην ήσυχη νύχτα, σε πλήρη αντίθεση με την προηγούμενη ηρεμία.
Μέσα στο αυτοκίνητο, ο φόβος της κλιμακώθηκε. Ήταν μόνη της με αυτόν τον διεφθαρμένο αστυνομικό, αποκομμένη από τον έξω κόσμο. Το τηλέφωνό της, που εξακολουθούσε να καταγράφει, ήταν η μόνη της ελπίδα να καταγράψει τι συνέβαινε. Με τρεμάμενα χέρια, προσπάθησε να το στρέψει έτσι ώστε να τους καταγράψει και τους δύο στο κάδρο.