Έτριψε το μέτωπό του, με μια έκφραση λύπης να κατακλύζει το πρόσωπό του. Ο αξιωματικός που είχε φέρει την Τζένη οδηγήθηκε αμέσως έξω από την αίθουσα. Ψίθυροι για εσωτερική έρευνα έπλεαν στον αέρα. Η ανακούφιση της Τζένης ήταν τεράστια, σαν να έφυγε ένα βάρος από τους ώμους της. Συγκλονισμένη, κάλυψε το πρόσωπό της καθώς οι σφιγμένοι ώμοι άρχισαν να τρέμουν από ακούσιους λυγμούς. Ο ανώτερος αξιωματικός, πιο ευγενικός πλέον, προσφέρθηκε να την οδηγήσει πίσω στο αυτοκίνητό της. “Θα φροντίσουμε να είσαι ασφαλής”, τη διαβεβαίωσε.
Η ανακούφιση πλημμύρισε την Τζένη. Είχε δικαιωθεί, και η γρήγορη σκέψη της την είχε σώσει από μια πιθανή κακοδικία. Καθώς η Τζένη έφευγε από το αστυνομικό τμήμα, το βάρος των γεγονότων της νύχτας εξακολουθούσε να την βαραίνει. Ωστόσο, ένιωσε μια αίσθηση ενδυνάμωσης, γνωρίζοντας ότι είχε υπερασπιστεί τον εαυτό της ενάντια στην αδικία.