“Ω, Τζέισον”, είπε, η φωνή της έσταζε προσποιητή ανησυχία. Άνοιξε τα χέρια της και τον τράβηξε σε μια σφιχτή, παρατεταμένη αγκαλιά. Ο Τζέισον απλώς στεκόταν εκεί, μπερδεμένος και ανήσυχος. Τι σκάρωνε Τι συνέβαινε
Τελικά, ύστερα από μια αιωνιότητα, τον άφησε και τον κράτησε από τους ώμους, κοιτάζοντάς τον στα μάτια με ένα υπερβολικά στοργικό βλέμμα. “Θα είσαι εντάξει”, τον καθησύχασε, “Καταλαβαίνεις Θα φροντίσω να πάρεις τη βοήθεια που χρειάζεσαι” Στη συνέχεια, γυρνώντας προς το συγκεντρωμένο πλήθος με θλιμμένη έκφραση, ανακοίνωσε: “Φοβάμαι ότι η κατάσταση του Τζέισον είναι χειρότερη απ’ ό,τι νόμιζα. Αλλά μην ανησυχείτε, θα διασφαλίσω ότι θα λάβει την κατάλληλη φροντίδα”