Η κραυγή του Ιάσονα έκανε τους πάντες να παγώσουν και να στρέψουν την προσοχή τους σε αυτόν. Ένιωσε κάθε βλέμμα – σοκ, συμπάθεια και ανησυχία. Η θεία του, η Christel, τον κοίταξε με μια έκφραση που μιλούσε πολλά, ψιθυρίζοντας στον θείο του δίπλα της. Ο Τζέισον ήξερε ακριβώς τι σκέφτονταν.
“Μάλλον θα νομίζουν ότι τα έχω χάσει”, σκέφτηκε και κοίταξε κάτω από αμηχανία. Ευχόταν να μπορούσε απλά να εξαφανιστεί, να αφήσει όλα τα προβλήματά του πίσω του σαν να μην ήταν τίποτα. Αλλά αυτό δεν ήταν δυνατό, και είχε κολλήσει να ξαναπερνάει τους τελευταίους μήνες στο μυαλό του, ξανά και ξανά..