Απρόθυμα, ο Τζέισον τον ακολούθησε, με το μυαλό του να τρέχει από ερωτήσεις και υποψίες. Καθώς απομακρύνονταν, το μουρμουρητό του πλήθους δυνάμωνε, μια κακοφωνία σύγχυσης και περιέργειας γέμιζε τον αέρα. Η μητριά του Ιάσονα τους παρακολουθούσε να φεύγουν, με τα μάτια της ορθάνοιχτα από έναν φόβο που έμοιαζε να ξέρει περισσότερα απ’ όσα έδειχνε.
Μόλις απομακρύνθηκε, ο Κάλβιν άφησε τη λαβή του και κοίταξε τον Τζέισον. “Άκου, Τζέισον, ξέρω ότι πονάς και ξέρω ότι έχεις τις υποψίες σου, αλλά πρέπει να είσαι προσεκτικός με τις κατηγορίες σου. Αυτό είναι μεγαλύτερο απ’ ό,τι αντιλαμβάνεσαι”, είπε ο Κάλβιν, με τη φωνή του χαμηλή και σοβαρή.