“Εγώ… εγώ”, τραύλισε, τα μάτια του σάρωναν το πλήθος για ένα συμπονετικό πρόσωπο, κάποιον που θα μπορούσε να πιστέψει τις σκέψεις που κουβαλούσε τόσο καιρό. Αλλά πώς θα μπορούσε να το εξηγήσει Πώς θα μπορούσε να τους πει ότι ο θάνατος του πατέρα του, η απώλεια του φίλου τους, του συναδέλφου τους και του αγαπημένου τους προσώπου, ενδεχομένως να μην ήταν απλώς ένα ατύχημα
Ξαφνικά, η Σούζαν έβαλε τα χέρια της στους ώμους του. “Ο Τζέισον περνάει πολλά”, έκανε μια παύση, “όλοι μας περνάμε”, και μετά χαμήλωσε το βλέμμα της. “Σε παρακαλώ, συγχώρεσέ τον που προκάλεσε σκηνή. Απλώς είναι πολύ δύσκολα γι’ αυτόν αυτή τη στιγμή”, πρόσθεσε με φωνή που είχε σκοπό να ακουστεί στοργική. Αλλά για τον Ιάσονα, δεν φαινόταν καθόλου γνήσια.