Εν τω μεταξύ, ο Τομ φαινόταν ασυνήθιστα ταραγμένος και ανήσυχος. Τα χέρια του έτρεμαν ελαφρά και το μέτωπό του ήταν σμιχτό από βαθιά ανησυχία. Ήταν ξεκάθαρο ότι ήταν βαθιά αναστατωμένος από την κατάσταση, κάτι που ήταν εντελώς ασυνήθιστο γι’ αυτόν. Συνήθως ήρεμος και ατάραχος, η τωρινή κατάσταση του Τομ ήταν μια έντονη αντίθεση με τη συνήθη συμπεριφορά του.
Παρά την εμφανή του αγωνία, υποστήριξε ότι τα προβλήματα που αντιμετώπιζε δεν ήταν ασυνήθιστα για έναν έγκυο γορίλα. Με μια αναγκαστική ηρεμία, εξήγησε ότι τέτοια περιστατικά θα μπορούσαν πράγματι να είναι μέρος των φυσιολογικών αλλαγών της εγκυμοσύνης. Η επιμονή του ήταν ακλόνητη, ωστόσο τα μάτια του πρόδιδαν μια υποψία αμφιβολίας, σαν να προσπαθούσε να πείσει τον εαυτό του όσο και να καθησυχάσει τους άλλους.