Αλλά αυτό Αυτό δεν το ένιωθε σαν δημιουργία. Ένιωθε σαν σύγχυση. Σαν κάποιος να της είχε φορέσει τη λέξη έγκυος και αυτή αρνιόταν να καθίσει σωστά. Άγγιξε το στομάχι της, όχι τρυφερά, αλλά αναζητώντας τη λογική. Τι έπρεπε να κάνει Ήταν πράγματι έγκυος
Δεν είπε τίποτα από αυτά φωναχτά. Η Άσλεϊ κουβαλούσε ήδη το βάρος. Η Τούλα μπορούσε να το δει στα μάτια της – τον ανήσυχο υπολογισμό. Την ανησυχία. Τον δισταγμό να δώσει οποιαδήποτε παρηγοριά. Πώς θα μπορούσε Πώς θα μπορούσε να παρηγορήσει τη μητέρα της γι’ αυτή την παράξενη διάγνωση, όταν η ίδια δεν την καταλάβαινε