Εκείνη τη στιγμή, τίποτα από όλα αυτά δεν είχε φανεί ότι άξιζε να κρατηθεί. Οι μέρες είχαν θολώσει. Ανάμεσα στις εξετάσεις, τις αιματολογικές εξετάσεις και τον ανήσυχο ύπνο, ήταν εύκολο να παραβλέπεις μικρά πράγματα. Αλλά τώρα, στην ησυχία του δωματίου της, αυτά τα μικρά πράγματα ανέβαιναν στην επιφάνεια σαν φυσαλίδες αέρα.
Δεν ήξερε τι σήμαιναν – αν σήμαιναν οτιδήποτε. Ίσως ήταν απλώς κουρασμένη. Ίσως ήταν όλα στο μυαλό της. Αλλά μια ήσυχη ανησυχία την είχε καταλάβει. Κάτι δεν της φαινόταν σωστό. Και ήταν κάτι περισσότερο από το άγχος της για την εγκυμοσύνη στα 72 της χρόνια.