Το επόμενο πρωί, όταν η νοσοκόμα μπήκε με ένα νέο διάγραμμα, η Τούλα δεν περίμενε. “Θέλω να δω τον πλήρη φάκελό μου”, είπε. Ο τόνος της ήταν σταθερός, χωρίς απολογία. “Όχι περιλήψεις. Όχι αναδημοσιεύσεις. Τα πρωτότυπα χαρτιά. Τα έντυπα εισαγωγής. Κάθε σελίδα με το όνομά μου από την ημέρα που μπήκα”
Η νοσοκόμα δίστασε. “Θα προτιμούσατε να μιλήσετε με το γιατρό σας για…”
“Όχι”, είπε η Τούλα, πιο κοφτερή τώρα. “Δεν χρειάζομαι διερμηνεία. Χρειάζομαι τα έγγραφα” Κοίταξε τη νοσοκόμα κατευθείαν στα μάτια. “Φέρτε τα.” Δεν υπήρχε θυμός στη φωνή της, μόνο μια σκληρή σαφήνεια που δεν άφηνε περιθώρια για καθυστερήσεις.