Ο άντρας συστήθηκε ως Σάμιουελ, με τη φωνή του χαμηλή αλλά ευγνώμων. Η Λία χαμογέλασε αχνά, συστήνοντας τον εαυτό της σε αντάλλαγμα. Διαβεβαίωσε τον Σάμιουελ ότι δεν της χρωστούσε τίποτα, και του ευχήθηκε περαστικά, προτού εκείνος τσαλαβουτήσει προς τα επείγοντα.
Καθώς παρακολουθούσε τη φιγούρα του άστεγου που αποχωρούσε, η Λία δεν μπορούσε παρά να νιώσει ένα ζεστό, χνουδωτό συναίσθημα μέσα της. Είχε κάνει κάτι καλό και ουσιαστικό, κάτι που ξεπερνούσε τη συνήθη ρουτίνα της επιφυλακτικότητας και της αυτοσυντήρησης.