Θα έπρεπε να ήταν ενθουσιασμένος, αλλά μια νέα ανησυχία γέμισε το μυαλό του: Η Λούνα, το αδέσποτο κουτάβι που είχε σώσει λίγες μέρες πριν. Την είχε ανακαλύψει μόνη της το σούρουπο, σκυμμένη στην άκρη ενός έρημου δρόμου, με βρώμικο τρίχωμα και σώμα που έτρεμε. Αμέσως, τα μάτια τους καρφώθηκαν και η αποφασιστικότητά του να την προστατέψει εδραιώθηκε.
Τις επόμενες ημέρες, περιποιήθηκε προσεκτικά τις πληγές της, την τάισε με ζεστά γεύματα και της πρόσφερε ευγενικές διαβεβαιώσεις. Αν και αρχικά επιφυλακτική, η Λούνα σύντομα κούνησε τη μικρή ουρά της κάθε φορά που πλησίαζε ο Μάρκους, και η εμπιστοσύνη της μεγάλωνε με κάθε νέα ανατολή του ήλιου. Η απλή πράξη της παρηγοριάς της ξύπνησε μια ισχυρή αφοσίωση στην καρδιά του.