“Νόμιζα ότι σε βοηθούσα, Ντάνι. Έκανα ό,τι μου είπαν γιατί νόμιζα ότι είχες πρόβλημα” Λύγισε με λυγμούς, όλο της το σώμα έτρεμε από το βάρος αυτού που είχε κάνει. Τα μάτια του Ντάνι άνοιξαν, το πρόσωπό του μεταβλήθηκε από σύγχυση σε ένα μείγμα σοκ και θυμού καθώς συνειδητοποίησε τι είχε συμβεί.
Έσφιξε το σαγόνι του, τα χέρια του έγιναν γροθιές, καθώς πάλευε να συγκρατήσει την οργή που συσσωρευόταν μέσα του. “Γιαγιά”, είπε, με τη φωνή του σταθερή, “σε εξαπάτησαν. Δεν ήμουν εγώ. Χρησιμοποίησαν κάποιο τέχνασμα -μια ηχογράφηση φωνής ή ίσως και μια τεχνητή νοημοσύνη για να μιμηθούν τη φωνή μου”