“Το αναλαμβάνω. Στείλε μου ό,τι έχεις”, απάντησε ο Άλεξ χωρίς να χάσει ούτε λεπτό. Ο Ντάνι έκλεισε το τηλέφωνο και κοίταξε ξανά τη Μαρί, η οποία καθόταν ακόμα στον καναπέ, με το πρόσωπό της χλωμό και τα μάτια της κόκκινα από το κλάμα. “Γιαγιά, θα το διορθώσουμε αυτό”, υποσχέθηκε ο Ντάνι, με τη φωνή του τώρα πιο ήπια. Πλησίασε κοντά της, βάζοντας ένα καθησυχαστικό χέρι στον ώμο της.
“Θα βρω αυτούς τους ανθρώπους και θα πληρώσουν για ό,τι σου έκαναν” Η Μαρί έγνεψε, αν και η καρδιά της εξακολουθούσε να είναι βαριά. Εμπιστευόταν τον Ντάνι, αλλά το αίσθημα της παραβίασης, η απώλεια των οικονομιών της και ο φόβος που την είχε κυριεύσει νωρίτερα τη βάραιναν.