Το πιο οδυνηρό ήταν ότι κάθε ιστορία αποκάλυπτε το ίδιο μοτίβο: οι απατεώνες ήταν ήρεμοι, υπολογισμένοι και αδυσώπητοι. Είχαν μελετήσει καλά, εκμεταλλευόμενοι μικρές λεπτομέρειες και προσωπικές συνδέσεις που κάθε θύμα θεωρούσε πολύτιμες.
Για πολλούς, η συναισθηματική απώλεια ήταν εξίσου καταστροφική με την οικονομική- το αίσθημα της προδοσίας παρέμενε, μια πληγή τόσο βαθιά όσο και κάθε φυσική κλοπή. Ο Ντάνι έσφιγγε τις γροθιές του καθώς διάβαζε τα μηνύματα, ορκιζόμενος να μην αφήσει αυτή την αδικία να συνεχιστεί.