Ο Βέρνον αισθάνθηκε ένα κύμα ενθουσιασμού καθώς εισέπνεε τον οικείο αέρα της γενέτειράς του, καθώς το ταξί διέσχιζε δρόμους που είχαν τόσες πολλές αναμνήσεις. Κάθε ορόσημο που περνούσε ενίσχυε τη χαρά του, η χαρά της επιστροφής στην πατρίδα του ήταν σχεδόν συγκλονιστική.
Καθώς το ταξί έστριψε στον δρόμο του, η καρδιά του Βέρνον φτερούγισε από προσμονή. Η σκέψη ότι θα έβλεπε το περιποιημένο γκαζόν του και ότι θα βυθιζόταν στην άνεση του κρεβατιού του τον γέμιζε με έναν σχεδόν παιδικό ενθουσιασμό. Πόσο το περίμενε!
Αλλά ο Βέρνον δεν είχε ιδέα για το σοκ που τον περίμενε. Αντί για ένα ζεστό φλιτζάνι καφέ και την αγκαλιά ενός καλοδιατηρημένου σπιτιού, αυτό που τον υποδέχτηκε μόλις βγήκε από το ταξί έκανε το αίμα του να παγώσει.