Τα συναισθήματά του ακροβατούσαν μεταξύ θυμού και αδυναμίας. Απογοητευμένος αλλά και προσεκτικός, ο Βέρνον αποφάσισε να βγει έξω για να συγκεντρώσει τις σκέψεις του. Παρατηρώντας ότι οι καταληψίες απουσίαζαν, αποφάσισε να βρει ένα προσωρινό μέρος για να μείνει, σχεδιάζοντας να επιστρέψει αργότερα και να τους αντιμετωπίσει όταν επιστρέψουν.
Αναζητώντας προσωρινό καταφύγιο, επικοινώνησε με τους γονείς του, οι οποίοι του πρόσφεραν ευγενικά ένα μέρος για να μείνει. Η υποστήριξή τους ήταν μια μικρή παρηγοριά μέσα στο χάος που τον περιέβαλλε. Καθώς ο Βέρνον καθόταν στο σαλόνι των γονιών του, η σοβαρότητα της κατάστασης έγινε αντιληπτή.