Ο Μαρκ είχε έναν τρόπο να μπαίνει στο πετσί των ανθρώπων, ενώ τα δικά του χέρια ήταν καθαρά. Η Έμιλι θυμήθηκε τις φορές που υπονόμευε τη Λίντα. Όπως όταν εκείνη μοιραζόταν περήφανα μια νέα πελατειακή επιτυχία στο δείπνο και ο Μαρκ απλώς έγνεφε, λέγοντας: “Είναι υπέροχο που είσαι απασχολημένη”, σαν να μην ήταν κάτι σημαντικό.
Μετά ήταν οι νύχτες που η Λίντα δούλευε μέχρι αργά για να προλάβει τις προθεσμίες, για να γυρίσει σπίτι και να βρει τον Μαρκ πεσμένο στον καναπέ, περιτριγυρισμένο από βρώμικα πιάτα. Της έδειχνε ένα γοητευτικό χαμόγελο και της υποσχόταν ότι “θα βοηθούσε περισσότερο αύριο”, μια υπόσχεση που δεν φαινόταν ποτέ να τηρεί.